Hej, przeglądam ostatnio anglojęzycznego Reddita i nie omieszkałem przy okazji sprawdzić tematyki ABDL :) czytając sobie różne wątki trafiłem na temat age regression (regresji wieku), którą dotychczas kojarzyłem wyłącznie z zabawami typu Age Play, zazwyczaj z mniej lub bardziej wyraźnym aspektem seksualnym. Tymczasem okazało się, że temat jest o wiele bardziej złożony i nie powiązany bezpośrednio z ABDL. Nie mam danych, ale wydaje mi się, że tylko niewielki odsetek osób doświadczających regresji wieku łączy ją z ABDL, a z zachowaniami seksualnymi nie ma zazwyczaj w ogóle nic wspólnego.

Przeleciałem parę wątków, gdzie ludzie opisują swoje doświadczenia i pomyślałem, że spróbuję zebrać to, czego się dowiedziałem do kupy i Wam to tutaj przedstawię. Zaznaczę, że nie posiłkowałem się żadnymi pracami naukowymi, a tylko wypowiedziami osób doświadczającej regresji wieku. Regresję wieku można przede wszystkim podzielić na dwa rodzaje: mimowolną oraz dobrowolną. I to na tej pierwszej chcę się tutaj skupić. Jeżeli spodoba Wam się wpis może zrobię drugi poświęcony regresji dobrowolnej.
Anyway…
Mimowolnej regresji można doświadczyć z różnych powodów (wymienię je pokrótce później), ale zasadniczo jest to mechanizm obronny służący do regulacji emocji, który może wykorzystywać psychika w wyjątkowo trudnych sytuacjach. Regresję poprzedza z reguły silny, długotrwały stres, który doprowadza do stanu rozpaczy, smutku, żałości, któremu nierzadko towarzyszą ataki paniki. Przeciążona psychika „przypomina sobie” wówczas emocjonalne wzorce z okresu dzieciństwa (od niemowlęctwa do wieku nastoletniego), które zapewniały większy komfort i większe poczucie bezpieczeństwa, niż obecne. Wzorce te zostają ponownie aktywowane, zastępując wzorce dorosłe. Wiele osób doświadczających mimowolnej regresji mówi o różnego rodzaju „triggerach” (wyzwalaczach), np. kiedy jakaś osoba w otoczeniu podnosi głos i zaczyna krzyczeć. Regresująca osoba cofa się do poziomu dziecka, ale nie ogranicza się to do pojedynczego infantylnego zachowania, czy nawet zespołu zachowań, ale następuje totalna, radykalna przemiana procesów emocjonalnych. Objawia się to na wiele sposobów, np w taki sposób, że osoba regresująca do wczesnego dzieciństwa z trudem (albo w ogóle) formułuje „dorosłe myśli” i złożone zdania, ma problem ze skupieniem uwagi, może zacząć gaworzyć, albo niezgrabnie „człapać”. Pojawiają się również nowe (nowe-stare) potrzeby, takie jak silna potrzeba bycia przytulanym, zaopiekowanym, potrzeba ściskania czegoś miękkiego w dłoni, ssania czegoś, etc. Regresji może towarzyszyć poczucie znalezienia się w niewłaściwym ciele - zbyt dużym, zwalistym, ciężkim - albo wrażenie fizycznego skurczenia się (trochę jak Alicja z Krainy Czarów po wypiciu eliksiru 🪄).
Osoba mimowolnie regresująca nie ma lub ma ograniczoną kontrolę nad swoim stanem, nie ma możliwości wyjścia z niego i powrotu do bycia dorosłym, przy czym nierzadko doświadcza dysocjacji. To znaczy, że emocjonalnie jest dzieckiem (tak się czuje i zachowuje), ale ma świadomość, że coś jest nie tak - ogląda siebie jak gdyby zza szyby. Jeden z doświadczających pisał, że miał w głowie takie niekończące się „whaaaatheeefuuuuck?!”.

Dla większości osób regresja wieku na poziomie emocji jest doświadczeniem pozytywnym. Odczuwają spokój, poczucie bezpieczeństwa, czy beztroski, czują się wolne od całej tej życiowej rozkminki (którą tak dobrze wszyscy znamy). Jedni czują się spowolnieni i senni, mają wrażenie kruchości i potrzebują troski, drudzy są pełni energii, rozbawieni, rozchichotani, czy nadpobudliwi. Wiele osób mówi o wewnętrznym spokoju i poczuciu szczęścia.
Z drugiej strony w przypadku dysocjacji ta druga część świadomości, która powiedzmy zachowała „zdrowy rozsądek”, znajduje się w głębokim szoku. Psychika nie wybiera momentu, który jest odpowiedni, więc regresja może się przytrafić w bardzo nieodpowiednim momencie, np. w pracy, albo wśród nieznajomych. Wobec tego często pojawia się wstyd, przerażenie, a nawet panika. Utrata kontroli nad swoim zachowaniem, pomimo pozytywnych emocji, może być bardzo trudnym doświadczeniem.

Wejście w stan regresji może być natychmiastowe lub odbywać się stopniowo w ciągu godziny lub kilku. Może się utrzymywać z różnym nasileniem od jednej godziny do kilku/kilkunastu godzin, niektóre osoby mówią o kilku dniach lub jeszcze dłuższym czasie.

Wśród przyczyn regresji wymienia się traumy, zaburzenia osobowości, czy neuroatypowość (np. autyzm).

Nie jest to na pewno kompletny opis zjawiska, ale chyba już dosyć się rozpisałem xd Mam nadzieję, że ktoś dowie się czegoś nowego :)

Jeżeli komuś z Was przytrafiło się coś takiego jestem strasznie ciekawy Waszych doświadczeń!

#porozmawiajmy#regresja